|
SZCZEPIENIA PRZED WYJAZDEM NA WAKACJE
SZCZEPIENIA PRZED WYJAZDEM NA WAKACJE
Słoneczne upalne dni sprawiają, że intensywnie myślimy o wakacjach. Odwiedzamy biura podróży, oglądamy kolorowe foldery, zastanawiamy się, gdzie spędzimy tegoroczny urlop.
Często decydujemy się na wyjazd zagraniczny, do krajów sąsiednich, położonych w tej samej strefie klimatycznej lub do miejsc odległych, położonych na innych kontynentach. Jednak zmiana środowiska może grozić narażeniem się na choroby wywołane drobnoustrojami, z którymi do tej pory nie mieliśmy kontaktu.
Większości tych zakażeń można zapobiec stosując szczepienia ochronne. Aby więc z egzotycznej podróży przywieźć wyłącznie kolorowe wspomnienia, należy pomyśleć o tym wcześniej – co najmniej 6 tygodni przed planowanym wyjazdem. Szczepień w trybie „last minute” niestety nie da się wykonać.
Informacje dotyczące zalecanych szczepień można uzyskać w biurze podróży, w punkcie szczepień osób wyjeżdżających za granicę w wojewódzkiej stacji sanitarno-epidemiologicznej, w poradni chorób tropikalnych, a także na stronach internetowych - np. Krajowego Ośrodka Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni.
Na planowanie szczepień ma wpływ :
1. Ryzyko narażenia na zakażenia: kraj do którego się udajemy, planowane przerwy w podróży, rodzaj środka transportu, kiedy i na jak długo planowany jest wyjazd, czy jest to wyjazd indywidualny, czy grupowy, charakter wyjazdu ( naukowy, turystyczny, wizyta u rodziny, w celach zarobkowych) ;
2. Cechy osobowe wyjeżdżającego: wiek, stan zdrowia, przebyte szczepienia, ewentualnie niepożądane odczyny poszczepienne;
3. Ile czasu pozostało do wyjazdu i czy istnieje konieczność jednoczasowego podawania kilku szczepionek;
4. Możliwości sfinansowania szczepień - stosowanie szczepionek skojarzonych (kilka w jednym „ukłuciu”), jest znacznie wygodniejsze, oszczędza czas, ale jest równocześnie droższe.
Szczepienia stosowane u osób wyjeżdżających za granicę dzielą się na trzy grupy:
1. Szczepienia rutynowe. WHO zalicza do nich szczepienia wykonywane zgodnie z obowiązującym programem szczepień obowiązkowych. Poddawani są im wszyscy obywatele kraju. Do tej grupy zaliczane są szczepienia przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, WZW typu B, Haemophilus influenzae typu b (Hib), odrze, poliomyelitis (szczepionką OPV lub IPV).
2. Szczepienia zalecane zależnie od ryzyka zakażenia (nie są obowiązkowe, ale chronią przed zwiększonym ryzykiem zachorowania związanego z przebywaniem w niektórych miejscach):
- szczepienie przeciwko WZW typu A zalecane jest osobom wyjeżdżającym z krajów rozwiniętych do krajów rozwijających się, zwłaszcza na tereny wiejskie.
- szczepienie przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu dotyczy osób udających się na dłuższy (powyżej 2 tygodni) pobyt na tereny wiejskie Azji, zwłaszcza południowo-wschodniej (Japonia, południowa część Chin, Indii, Laos, Malezja, Nepal, Korea Płn. i Płd. , Filipiny, Tajlandia, Wietnam, Brunea, Buthan).
- szczepienia przeciw chorobom wywoływanym przez meningokoki. Jest to obowiązkowe szczepienie pielgrzymów wyjeżdżających do Arabii Saudyjskiej. Planujący pobyt w Afryce na południe od Sahary narażeni są na infekcje wywołane meningokokami grupy A, natomiast osoby podróżujące do krajów uprzemysłowionych meningokokami grupy C. Zastosowanie jednej szczepionki może uchronić przed meningokokami A i C.
- przednarażeniowe szczepienie przeciwko wściekliźnie dotyczy osób, które mogą mieć kontakt z dzikimi zwierzętami (myśliwi, handlarze dzikimi zwierzętami, łowcy zwierząt, osoby penetrujące pieczary, jaskinie, narażone na kontakt z nietoperzami).
- bardzo ważna informacja dla grzybiarzy: szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu przewidziane jest dla osób udających się na turystyczny, sportowy lub naukowy pobyt oraz osób pracujących na lesistym terenie zagrożonym tą chorobą , zwłaszcza w okresie aktywności kleszczy (wiosną i wczesną jesienią).
- szczepienie przeciwko gruźlicy zaleca się ograniczonej liczbie osób. Odnosi się głównie do pracowników medycznych wysyłanych na dłuższy pobyt na tereny o złych warunkach sanitarno-bytowych, np. do pracy w obozach uchodźców, przytułkach dla bezdomnych, domach opieki społecznej i prac charytatywnych.
- szczepienie przeciwko durowi brzusznemu. Największe ryzyko zachorowania stwarza subkontynent indyjski i kraje Azji Południowo-Wschodniej oraz inne tereny o złej sytuacji sanitarno-higienicznej. Szczepieniu powinny poddać się osoby wyjeżdżające z pomocą humanitarną na tereny popowodziowe, dotknięte trzęsieniem ziemi, a także objęte działaniami wojennymi lub rozruchami.
- szczepienie przeciwko grypie - osoby z grupy podwyższonego ryzyka (głównie dzieci i osoby powyżej 60 roku życia).
3. Szczepienia obowiązkowe. Stosowanie szczepień obowiązkowych wynika z międzynarodowych przepisów zdrowotnych. Obecnie przepisy te przewidują obowiązkowe szczepienie przeciwko żółtej gorączce, a lista państw które wymagają od przyjeżdżających międzynarodowego świadectwa tego szczepienia publikowana jest na stronie internetowej WHO (Światowej Organizacji Zdrowia). Dotyczy to strefy tropikalnej i subtropikalnej w Afryce i Ameryce Południowej. Fakt szczepienia przeciwko żółtej gorączce musy być udokumentowany Międzynarodowym Certyfikatem Szczepienia , który ważny jest przez 10 lat. Inne szczepienia dokumentowane są w Książeczce Szczepień.
Właściwie przygotowani do wakacyjnego wyjazdu, chronieni przed „obcymi” drobnoustrojami, mamy szanse planowo i bezpiecznie wypoczęci wrócić do domu.
Małgorzata Stokowska-Wojda.
|
|